Τα 50 πιο διάσημα Ελληνικά φαγητά και ποτά

Σε αυτό το άρθρο παρουσιάζουμε τα 50 πιο δημοφιλή, και διάσημα σε όλον τον κόσμο, πιάτα της ελληνικής κουζίνας καθώς και ποτά που οι ξένοι έχουν συνδυάσει με την Ελλάδα!

Ελληνικό γιαούρτι

giaourti

Το ελληνικό γιαούρτι είναι ένα είδος στραγγιστού γιαουρτιού που είναι πιο πυκνό και πιο κρεμώδες από το κανονικό γιαούρτι. Παρασκευάζεται από γάλα που έχει υποστεί επεξεργασία και ζύμωση και το οποίο στραγγίζεται, μέχρι να διαχωριστεί ο ορός γάλακτος από τα στερεά και το γιαούρτι να αποκτήσει την επιθυμητή σύσταση και υφή. Το αποτέλεσμα είναι ένα λευκό, κρεμώδες, μαλακό και απαλό γιαούρτι με καθαρή, ελαφρώς ξινή γεύση. Απλώνεται εύκολα και ενσωματώνεται σε διάφορα πιάτα. Τα στραγγιστά γιαούρτια είναι γνωστά με διάφορες ονομασίες και είναι κοινά σε πολλές χώρες των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.

Καλαμαράκια τηγανιτά

kalamarakia

Αυτό το κλασικό ελληνικό πιάτο αποτελείται από "δαχτυλίδια" και πλοκάμια καλαμαριού που αρωματίζονται, πασπαλίζονται με αλεύρι και τηγανίζονται μέχρι να γίνουν τραγανά και "χρυσοκάστανα". Τα τηγανητά καλαμαράκια αποτελούν βασικό συστατικό των εστιατορίων, συνήθως ως ορεκτικό ή πιάτο μεζέ. Συνήθως συμπληρώνεται με φέτες λεμονιού και γαρνίρεται με φρεσκοκομμένο μαϊντανό.

Πορτοκαλόπιτα

portokalopita

Αυτό το παραδοσιακό ελληνικό επιδόρπιο αποτελείται από φύλλα σε στρώσεις ή σχισμένα φύλλα που αναμειγνύονται με μια κρεμώδη κρέμα γιαουρτιού με γεύση πορτοκάλι. Όταν ψηθεί, το κέικ περιλούζεται με ένα παχύρρευστο, ζαχαρούχο σιρόπι με πορτοκάλι. Η πορτοκαλοπίτα είναι ένα κλασικό γλυκό που κυκλοφορεί σε διάφορες εκδοχές και συχνά ενσωματώνει σιμιγδάλι, κανέλα, βανίλια και αποξηραμένα ή ζαχαρωμένα φρούτα.
Σερβίρεται καλύτερα καλά διατηρημένο με απλή ψύξη και περιστασιακά συνδυάζεται με παγωτό.

Κλέφτικο

Το κλέφτικο είναι ένα τυπικό ελληνικό πιάτο που παρασκευάζεται συνήθως σε εορταστικές εκδηλώσεις και γιορτές, αποτελούμενο από ένα ζουμερό κομμάτι αρνίσιου ή κατσικίσιου κρέατος που τυλίγεται σε αλουμινόχαρτο και ψήνεται σε αεροστεγείς φούρνους. Το όνομα προέρχεται από τους Κλέφτες, ορεινούς επαναστάτες της Ελληνικής Επανάστασης, οι οποίοι μαγείρευαν το φαγητό υπόγεια, ώστε να μη διαφεύγουν αρώματα ή ατμοί που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τις θέσεις τους. Το μαγειρεμένο φαγητό ήταν συνήθως κλεμμένο, καθώς το klepht είναι επίσης η ρίζα της λέξης kleptomaniac, που περιγράφει ένα άτομο με την τάση να κλέβει. Σήμερα, το κρέας μαγειρεύεται αργά σε μπολ, ώστε να παραμένει ζουμερό και να ξεκολλάει από το κόκαλο. Το κλέφτικο μαγειρεύεται συνήθως με πατάτες που απορροφούν μερικούς από τους γευστικούς χυμούς του κρέατος.

Μαγειρίτσα

mageiritsa

Η αρχική εκδοχή αυτής της κλασικής σούπας προέρχεται από την ελληνική πασχαλινή παράδοση, κατά την οποία το ψητό αρνί σερβιριζόταν ως κύριο πιάτο κατά τη διάρκεια του εορταστικού πασχαλινού γεύματος. Τα μέρη του αρνιού που ήταν ακατάλληλα για ψήσιμο ενσωματώνονταν στη συνέχεια στη μαγιρίτσα και η σούπα καταναλωνόταν συνήθως για να «σπάσει» η Σαρακοστή. Σήμερα κυκλοφορεί σε πολυάριθμες ποικιλίες που εξακολουθούν να παρασκευάζονται κυρίως με αρνί, εντόσθια αρνιού και λαχανικά. Όλα τα συστατικά δημιουργούν έναν γευστικό ζωμό που πήζει με μια κρεμώδη σάλτσα από αυγά και λεμόνι και στη συνέχεια καρυκεύεται με διάφορα μπαχαρικά και φρέσκα βότανα.

Σπανακόρυζο

spanakorizo

Στην απλούστερη μορφή του, το σπανακόρυζο αποτελείται από ρύζι και σπανάκι που σιγοβράζονται αργά μέχρι να γίνουν κρέμα και να συνδυαστούν καλά. Το πιάτο συνήθως αρωματίζεται γενναιόδωρα με χυμό λεμονιού και ελαιόλαδο και προσαρμόζεται εύκολα με πρόσθετα υλικά όπως φρέσκα κρεμμυδάκια, ρεβίθια, πράσα και διάφορα βότανα και μπαχαρικά. Παραδοσιακά παρασκευάζεται κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, αλλά απολαμβάνεται συνήθως όλο το χρόνο ως υγιεινό κύριο πιάτο, όταν συνοδεύεται συνήθως από φέτα, ή ως συνοδευτικό σε διάφορα πιάτα με κρέας ή θαλασσινά.

Φασολάκια

fasolakia

Τα φασολάκια, παραδοσιακό καλοκαιρινό φαγητό στην Ελλάδα, είναι ένα απλό, μονοποικιλιακό πιάτο που αποτελείται από φασολάκια που σιγοβράζονται σε ελαιόλαδο μαζί με φρέσκες, ώριμες ντομάτες. Ενίοτε εμπλουτίζεται με άλλα λαχανικά, όπως κρεμμύδια, κολοκυθάκια ή πατάτες, και συνήθως καρυκεύεται με διάφορα φρέσκα μυρωδικά. Παραδοσιακά απολαμβάνονται ως κύριο πιάτο, σερβίρονται συχνά με τριμμένη φέτα και συνοδεύονται από ψωμί.

Φάβα

fava

Αν και χρησιμοποιεί μόνο λίγα υλικά, η ελληνική φάβα είναι ένα απίστευτα γευστικό πιάτο. Αποτελείται από κίτρινα μπιζέλια που μαγειρεύονται μαζί με κρεμμύδια και διάφορα μπαχαρικά μέχρι να διαλυθούν εντελώς και να μετατραπούν σε έναν κρεμώδη, βελούδινο πουρέ. Πιστεύεται ότι το όνομα του πιάτου προέρχεται από τη λατινική λέξη favus, που σημαίνει φασόλια ή φάβα, αν και δεν χρησιμοποιούνται ποτέ για την παρασκευή αυτού του κρεμώδους ντιπ. Η φάβα βρίσκεται σε πολλές ταβέρνες σε όλη τη χώρα και συνήθως απολαμβάνεται ως πιάτο μεζέ, που παραδοσιακά σερβίρεται με κρεμμύδια σε κύβους και λίγο ελαιόλαδο.

Απάκι

Το απάκι είναι μια κρητική λιχουδιά που συνήθως παρασκευάζεται με παστό χοιρινό φιλέτο, το οποίο καπνίζεται με διάφορα βότανα, όπως ρίγανη, μαντζουράνα, θυμάρι ή φασκόμηλο. Πιστεύεται ότι αυτός ο τρόπος παρασκευής προέρχεται από τους βυζαντινούς χρόνους, όπου οι άνθρωποι τον χρησιμοποιούσαν για να διατηρούν το κρέας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αν και συνήθως απολαμβάνεται ως πιάτο μεζέ όταν κόβεται σε λεπτές λωρίδες, το απάκι ενσωματώνεται εύκολα σε ομελέτες ή σαλάτες, ενώ μπορεί επίσης να μαγειρευτεί σύντομα και να συνδυαστεί με ζυμαρικά ή ρύζι.

Στιφάδο

stifado

Το στιφάδο είναι ιδανικό για μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα. Αν και τα συστατικά διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή και από μάγειρα σε μάγειρα, τα βασικά κυρίως είναι μεγάλες ποσότητες κρεμμυδιών, ντομάτας, κρασιού ή ξιδιού και μερικές φορές σκόρδου.  Ανάλογα με την περιοχή, στο στιφάδο μπορεί να προστεθεί κρέας όπως κατσίκι, κουνέλι, αγριοκούνελο, μοσχάρι, σαλιγκάρια, πατσάς ή χταπόδι. Σε άλλους αρέσει να προσθέτουν μανιτάρια ή καυτερά μπαχαρικά όπως κανέλα, γαρύφαλλο και μπαχάρι. Η χρήση αυτών των μπαχαρικών υποδηλώνει πιθανή λεβαντίνικη επιρροή, ενώ το όνομα του πιάτου είναι σαφής ένδειξη ιταλικής επιρροής, που προέρχεται από τη λέξη stufato, που στα ιταλικά σημαίνει βραστό.

Μπιφτέκια

mpiftekia

Τα μπιφτέκια είναι ένα παραδοσιακό ελληνικό πιάτο. Φτιάχνονται από ένα συνδυασμό χοιρινού, μοσχαρίσιου ή αρνίσιου κιμά και το κρέας αναμειγνύεται με κρεμμύδια, φρυγανιά, αυγά και αρωματικά βότανα όπως δυόσμος και ρίγανη. Αφού σχηματιστούν, τα μπιφτέκια συνήθως τηγανίζονται σε καυτό ελαιόλαδο μέχρι να ψηθούν πλήρως, αλλά μπορούν επίσης να ψηθούν στη σχάρα. Συνοδεύονται συνήθως από τηγανητές πατάτες, κόκκινα κρεμμύδια ή μαγειρεμένα λαχανικά. Το πιάτο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και ψήνεται εξαιρετικά στο μπάρμπεκιου.

Μπάμιες

mpamies

Οι κοκκινιστές μπάμιες είναι ένα κλασικό ελληνικό πιάτο που συνήθως απολαμβάνεται ως ελαφρύ κυρίως πιάτο ή ως συνοδευτικό. Αποτελείται από μπάμιες, σοταρισμένα κρεμμύδια και φρέσκες ή κονσερβοποιημένες ντομάτες. Όλα τα υλικά σιγομαγειρεύονται σε ελαιόλαδο και αρωματίζονται με διάφορα φρέσκα βότανα.
Εάν σερβίρεται ως κύριο πιάτο, αυτό το πλούσιο σε γεύση φαγητό λαχανικών συνοδεύεται παραδοσιακά από τραγανό ψωμί στο πλάι.

Κοκκινιστό

kokkinisto

Ο όρος κοκκινιστό περιλαμβάνει διάφορα ελληνικά πιάτα που αποτελούνται από διάφορα είδη κρέατος που ψήνονται και σιγομαγειρεύονται σε μια γευστική σάλτσα ντομάτας, συνήθως μαζί με διάφορα βότανα, μπαχαρικά και κόκκινο κρασί. Παραδοσιακά παρασκευάζονται με μοσχάρι, κοτόπουλο ή αρνί και συνήθως σερβίρονται συνοδευόμενα από ζυμαρικά ή πατάτες. Μπορούν να καταναλωθούν ως κύριο πιάτο ή ως μικρότερο πιάτο μεζέ.

Παϊδάκια

paidakia

Τα αρνίσια παϊδάκια στη σχάρα είναι ένα παραδοσιακό ελληνικό πιάτο που είναι δημοφιλές σε όλη τη χώρα και συνήθως απολαμβάνεται ως κύριο πιάτο. Τα αρνίσια παϊδάκια συνήθως μαρινάρονται σε διάφορους συνδυασμούς ελαιολάδου, χυμού λεμονιού και διαφόρων φρέσκων βοτάνων πριν ψηθούν στη σχάρα σε παραδοσιακές ψησταριές με κάρβουνα. Συνήθως συνδυάζονται με πατάτες, σαλάτες ή την κρεμώδη και δροσιστική σάλτσα τζατζίκι.

Γαλακτομπούρεκο

galaktompoureko

Αυτό το παραδοσιακό ελληνικό επιδόρπιο αποτελείται από πολυάριθμα φύλλα που πασπαλίζονται με λιωμένο βούτυρο και συνδυάζονται με μια ελαφριά κρέμα σιμιγδάλι. Αφού ψηθεί και παγώσει καλά, το γλυκό παραδοσιακά περιλούζεται με καρυκευμένο πορτοκάλι, ζαχαρούχο σιρόπι, επιτρέποντας στα στρώματα να απορροφήσουν τις γεύσεις και να μετατρέψουν το γαλακτομπούρεκο σε μια μαλακή, βελούδινη λιχουδιά.
Αυτό το κλασικό ελληνικό γλυκό βρίσκεται συνήθως σε ζαχαροπλαστεία και παραδοσιακές ταβέρνες σε όλη τη χώρα.

Κουραμπιέδες

kourabiedes

Αυτά τα τραγανά και βουτυρένια μπισκότα είναι ένα κλασικό ελληνικό επιδόρπιο. Αν και σε ορισμένες παραλλαγές χρησιμοποιούνται περιστασιακά καρύδια, παραδοσιακά παρασκευάζονται με μια πλούσια ζύμη που περιλαμβάνει αλεσμένα αμύγδαλα, βούτυρο και διάφορα αρωματικά όπως βανίλια ή δυνατό κονιάκ.
Συνήθως έχουν σχήμα μισοφέγγαρου ή στρογγυλό σχήμα και επικαλύπτονται γενναιόδωρα με ζάχαρη άχνη. Οι κουραμπιέδες συνδέονται παραδοσιακά με εορταστικές περιστάσεις.

Ψαρόσουπα

psarosoupa

Η ελληνική ψαρόσουπα είναι ένα απλό πιάτο που αποτελείται από ψάρια συνήθως από τις σκληρόσαρκες ποικιλίες, όπως το μπαρμπούνι, η σαρδέλα, ο μπακαλιάρος ή το κοκκινόψαρο που έχουν μαγειρευτεί με λαχανικά, τις περισσότερες φορές σε συνδυασμό με καρότα, σέλινο και κρεμμύδια ή πράσα, σκόρδο και πατάτες.
Μόλις μαγειρευτεί, το ψάρι αφήνεται στην άκρη, ενώ ο ζωμός βράζει με το ρύζι. Πολύ συχνά, ένα αυγό χτυπημένο με χυμό λεμονιού ανακατεύεται στο ζωμό, κάνοντας την κακαβιά ένα χορταστικό, αλλά εκπληκτικά ελαφρύ πιάτο.

Αυγολέμονο

Το αυγολέμονο είναι μια ελληνική σούπα που φτιάχνεται με αυγά και χυμό λεμονιού, τα οποία συνδυάζονται σε ζωμό μέχρι το σημείο που η σούπα θα αποκτήσει πηχτή υφή, αλλά όχι περισσότερο, καθώς τα συστατικά θα άρχιζαν να πήζουν. Η σούπα είναι αρκετά παλιά, χρονολογείται από την εποχή του Αλεξάνδρου. Πολλοί πιστεύουν ότι χρησιμοποιούνταν ως επικάλυψη για τυλιγμένα, γεμιστά με ρύζι αμπελόφυλλα, γνωστά ως ντολμαδάκια. Εκτός από την Ελλάδα, το πιάτο είναι επίσης δημοφιλές στη Μέση Ανατολή και στην εβραϊκή κουζίνα.

Κεφαλοτύρι

Το κεφαλοτύρι είναι ένα παραδοσιακό ελληνοκυπριακό τυρί που παρασκευάζεται από κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα. Έχει σφιχτή και λεπτόκοκκη υφή με ακανόνιστα μάτια και έντονο, πλούσιο άρωμα, ενώ οι γεύσεις του μπορούν να περιγραφούν καλύτερα ως αλμυρές, έντονες, πικάντικες, έντονες και πικάντικες. Πιστεύεται ότι το κεφαλοτύρι είναι ο πρόγονος των περισσότερων σκληρών ελληνικών τυριών, καθώς χρονολογείται από τη βυζαντινή εποχή. Υπάρχουν δύο κύριες ποικιλίες: το νεαρό κεφαλοτύρι, που παλαιώνει για τουλάχιστον 2-3 μήνες, και το παλαιωμένο κεφαλοτύρι, που παλαιώνει για τουλάχιστον ένα χρόνο και έχει πολύ πιο έντονη γεύση.

Σαγανάκι

Το σαγανάκι είναι ένα εξαιρετικά δημοφιλές ελληνικό ορεκτικό όπου διάφορα λαχανικά, κρέατα ή θαλασσινά, όπως γαρίδες ή μύδια, τυλίγονται σε τυρί και στη συνέχεια τηγανίζονται ή ψήνονται στο τηγάνι. Το τυρί μπορεί επίσης να παρασκευαστεί μόνο του, χωρίς συνοδευτικά. Στη συνέχεια τηγανίζεται μέχρι να αποκτήσει τη χαρακτηριστική χρυσή κρούστα του και σερβίρεται στο λεγόμενο σαγανάκι, ένα μικρό τηγάνι με δύο λαβές στο οποίο τηγανίστηκε. Στο παρελθόν, η λέξη σαγανάκι αναφερόταν σε μια μέθοδο καρύκευσης του τοπικού τυριού από τους Έλληνες αγρότες, οι οποίοι τηγάνιζαν διάφορες ποικιλίες τυριού, όπως φέτα. Αν και οι τοπικές παραλλαγές του πιάτου περιλαμβάνουν τη χρήση τυριού φορμαέλα στην Αράχωβα και χαλούμι στην Κύπρο, το τυρί που χρησιμοποιείται σε ένα τυπικό ελληνικό σαγανάκι είναι συνήθως γραβιέρα, κεφαλογραβιέρα, κασέρι, κεφαλοτύρι, φέτα από πρόβειο γάλα ή οποιοδήποτε άλλο σκληρό τυρί που λιώνει καλά χωρίς να χάνει το σχήμα του.

Μελομακάρονα

melomakarona

Αν και πιστεύεται ότι προέρχονται από την αρχαία Φοινίκη, τα μελομακάρονα αποτελούν σήμερα ένα τυπικό ελληνικό χριστουγεννιάτικο κέρασμα. Αυτά τα νόστιμα μπισκότα από σιμιγδάλι είναι παραδοσιακά αρωματισμένα με μέλι, ξύσμα πορτοκαλιού, κανέλα, ελαιόλαδο και μερικές φορές κονιάκ. Αμέσως μετά το ψήσιμο, τα μελομακάρονα περιχύνονται με σιρόπι μελιού και στη συνέχεια πασπαλίζονται με αλεσμένα καρύδια. Αν και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ένα άλλο ελληνικό γλυκό που ακούει στο όνομα φινίκια αναφέρεται σε ένα ελαφρώς διαφορετικό επιδόρπιο, που περιστασιακά τηγανίζεται και σερβίρεται χωρίς καρύδια, σήμερα και οι δύο ονομασίες χρησιμοποιούνται εναλλακτικά.

Τσουρέκι

tsoureki

Το τσουρέκι είναι ένα παραδοσιακό ελληνικό πασχαλινό ψωμί που χαρακτηρίζεται από το πλεκτό του σχήμα, το οποίο μπορεί να είναι είτε κυκλικό είτε μακρόστενο σαν φρατζόλα. Η παράδοση λέει ότι το τσουρέκι πρέπει να πλέκεται σε τρία σκέλη, ένα για κάθε πτυχή της Τριάδας. Το ψωμί φτιάχνεται συνήθως με γάλα, αυγά, βούτυρο και αρωματικά όπως μαχλέπι, ξύσμα πορτοκαλιού, κάρδαμο και βανίλια. Μετά το ψήσιμο, θα πρέπει να είναι υγρό, τρυφερό και μαλακό, αλλά και μαστιχωτό. Συχνά σερβίρεται με ένα κόκκινο βαμμένο αυγό στην κορυφή του, αν και μερικές φορές μπορεί να ψηθεί μαζί με αυγά κόκκινου χρώματος, που αντιπροσωπεύουν το αίμα του Χριστού και την ανάσταση. Το τσουρέκι παρασκευάζεται στην Ελλάδα από την αρχαιότητα και παραδοσιακά σερβίρεται κατά την έναρξη της Σαρακοστής.

Ομελέτα

omeleta

Αν και τα δύο πιάτα έχουν παρόμοιο όνομα, η ελληνική ομελέτα δεν έχει καμία σχέση με τη γαλλική ομελέτα, αλλά μοιάζει περισσότερο με τη φριτάτα. Το πιάτο αποτελείται από τηγανητές πατάτες, αυγά και λαχανικά όπως πιπεριές. Ο συνδυασμός αυτών των συστατικών ψήνεται και από τις δύο πλευρές μέχρι το πιάτο να είναι έτοιμο για κατανάλωση. Η ομελέτα συνήθως σερβίρεται με λουκάνικα, φέτες λεμονιού και σαλάτα στο πλάι.

Ταραμοσαλάτα

taramosalata

Η ταραμoσαλάτα είναι μια ελληνική και τουρκική σπεσιαλιτέ που αποτελείται από πουρέ πατάτας ή ψωμιού (ή μερικές φορές ψίχουλα ψωμιού) σε συνδυασμό με χυμό λεμονιού, ελαιόλαδο και αυγοτάραχο, συνήθως από μπακαλιάρο, κυπρίνο ή κέφαλο. Το ντιπ σερβίρεται συνήθως ως ορεκτικό ή ως πιάτο μεζέ. Στην Ελλάδα, η ταραμοσαλάτα καταναλώνεται παραδοσιακά την Καθαρά Δευτέρα, που είναι η πρώτη ημέρα της Σαρακοστής. Η ταραμoσαλάτα μπορεί επίσης να αγοραστεί προπαρασκευασμένη σε πολλά τουρκικά και ελληνικά καταστήματα, αλλά δεν έχει καλή αποδοχή λόγω των μεγάλων ποσοτήτων χρωστικών τροφίμων, με αποτέλεσμα το πιάτο να έχει ένα ασυνήθιστο ροζ χρώμα.

Τσίπουρο

Αυτό το ισχυρό ελληνικό απόσταγμα αποστάζεται από τα στέρεα συστατικά των σταφυλιών που απομένουν αφού πατηθεί ο χυμός. Σύμφωνα με ορισμένες καταγραφές, το τσίπουρο παρασκευάστηκε για πρώτη φορά τον 14ο αιώνα από ορθόδοξους μοναχούς. Το ποτό κυκλοφορεί στην αρχική, καθαρή του μορφή, αλλά ορισμένοι αποσταγματοποιοί το εμπλουτίζουν με βοτανικά συστατικά, κυρίως γλυκάνισο, για να δημιουργήσουν το απόσταγμα με γεύση γλυκάνισου που παραδοσιακά αναμειγνύεται με νερό. Το απλό τσίπουρο εκτιμάται καλύτερα καλά παγωμένο και καθαρό, σερβιρισμένο σε σφηνοπότηρα. Απολαμβάνεται ως ποτό καλωσορίσματος και συνήθως συνοδεύει ελληνικά μεζεδάκια. Στην Κρήτη, ένα παρόμοιο ποτό με πιο έντονο άρωμα ονομάζεται τσικουδιά.

Μεταξά

Το Μεταξά είναι ένα δημοφιλές ελληνικό απόσταγμα που φτιάχνεται από μπράντι (συνήθως παράγεται από σταφύλια Σαβατίνο ή Σουλτανίνα), έναν μυστικό συνδυασμό βοτανικών και τα αρωματικά και προσεκτικά επιλεγμένα κρασιά Μοσχάτο, από το νησί της Σάμου. Το απόσταγμα και τα κρασιά ωριμάζουν χωριστά σε δρύινα βαρέλια πριν αναμειχθούν και αρωματιστούν με βοτανικά. Κάθε μείγμα στη συνέχεια παλαιώνει για τουλάχιστον τρία χρόνια. Το Μεταξά έχει πλούσιο κεχριμπαρένιο χρώμα και επαινείται για την απαλή, πολύπλοκη και έντονη γεύση και τα αρώματά του που θυμίζουν λουλούδια, εσπεριδοειδή, αποξηραμένα φρούτα, βότανα και μπαχαρικά.

Φακές

Αυτή η παραδοσιακή ελληνική σούπα με φακές είναι απλή σε υλικά και προετοιμασία, αλλά δίνει ένα πιάτο γεμάτο γεύσεις. Χαρακτηρίζεται από την πυκνή υφή της, δίπλα στις καφέ ή πράσινες φακές, ενώ η σούπα συχνά ενσωματώνει κρεμμύδια, σκόρδο, καρότα και περιστασιακά πολτοποιημένες ντομάτες. Πάντα σερβίρεται ζεστή και μερικές φορές συνοδεύεται από ελαιόλαδο και ξύδι. Οι φακές απολαμβάνονται ως ένα θρεπτικό χειμερινό γεύμα και συνήθως συνοδεύονται από μερικές φέτες ψωμιού.

Μπακαλιάρος

mpakaliaros

Είτε χρησιμοποιείται αλατισμένος είτε φρέσκος μπακαλιάρος, το πιάτο μπορεί να γίνει με κομμάτια μπακαλιάρου τηγανισμένα στο τηγάνι ή με μπακαλιάρο σε νιφάδες που στη συνέχεια ενσωματώνονται σε ένα παχύρρευστο κουρκούτι. Σερβίρεται κυρίως ως πιάτο μεζέ, και όταν συνοδεύεται από μια παχιά,σάλτσα σκόρδου, συνήθως φέρει την ονομασία μπακαλιάρος σκορδαλιά. Αν και τρώγεται καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, ο μπακαλιάρος συνδέεται συνήθως με τη γιορτή για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου.

Ντάκος

ntakos

Ο ντάκος είναι ένα παραδοσιακό κρητικό πιάτο που αποτελείται από ένα ξηρό κριθαρένιο παξιμάδι, το οποίο ολοκληρώνεται με θρυμματισμένο τυρί μυζήθρα, ψιλοκομμένες ώριμες ντομάτες, ολόκληρες ελιές, κάπαρη, φρέσκια ρίγανη και μερικές γενναιόδωρες πινελιές ελαιολάδου υψηλής ποιότητας. Συνιστάται η χρήση ποικιλιών ελιάς όπως η Κορωνέικη,κ.α. Παραδοσιακά χρησιμοποιείται το τυρί μυζήθρα και όχι η φέτα, η οποία συνήθως προορίζεται για τα τουριστικά εστιατόρια. Το παξιμάδι συχνά τρίβεται απαλά με ένα μικρό κομμάτι σκόρδο και πασπαλίζεται ελαφρά με θαλασσινό αλάτι.

Τυρόπιτα

tiropita

Η τυρόπιτα είναι ένα δημοφιλές ελληνικό σνακ που αποτελείται από φύλλα ζύμης τα οποία γεμίζονται με ένα συνδυασμό τυριού (συνήθως φέτα) και αυγών. Το πιάτο τυλίγεται συνήθως σε τριγωνικά κομμάτια και αλείφεται με λιωμένο βούτυρο πριν από το ψήσιμο. Βρίσκεται σχεδόν σε κάθε ελληνικό φούρνο, αν και συνήθως σερβίρεται ως ορεκτικό, όταν συνοδεύεται από πολλά ντιπ στο πλάι. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με την προέλευσή του, αλλά οι περισσότερες συνδέουν το πιάτο είτε με τη βυζαντινή, είτε με τη ρωμαϊκή, είτε με την τουρκική κουζίνα. Η τυρόπιτα καταναλώνεται κυρίως το μεσημέρι στην Ελλάδα, καθώς το πρωινό συνήθως προορίζεται μόνο για ψωμί με βούτυρο και ένα φλιτζάνι καφέ.

Ούζο

ouzo

Το ούζο είναι μια από τις πιο γνωστές ελληνικές σπεσιαλιτέ, η παραγωγή της οποίας ξεκίνησε σε μεγάλη κλίμακα το 1830. Αποστάζεται από ουδέτερη αλκοόλη που αραιώνεται με νερό και αρωματίζεται με συνδυασμό γλυκάνισου και διαφόρων βοτανικών, όπως σπόρους μάραθου, κόλιανδρο, κάρδαμο, μοσχοκάρυδο, κανέλα ή τζίντζερ. Η επιλογή και το μείγμα των βοτάνων καθορίζει το τελικό γευστικό προφίλ και την ποιότητά του. Το ούζο προστατεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία και μπορεί να παραχθεί μόνο στην Ελλάδα και στο ελληνικό τμήμα της Κύπρου, ενώ το νησί της Λέσβου είναι το κέντρο παραγωγής ούζου.

Κεφτεδάκια

keftedakia

Γευστικά, αφράτα και τρυφερά, τα κεφτεδάκια είναι ελληνικοί κεφτέδες που φτιάχνονται από συνδυασμό χοιρινού και μοσχαρίσιου κιμά, αυγά, μπαγιάτικο ψωμί ή φρυγανιά και καρυκεύματα όπως άνηθο, πιπέρι, μαϊντανό και ρίγανη. Το μείγμα πλάθεται σε μικρές μπάλες που στη συνέχεια τηγανίζονται σε ελαιόλαδο. Το στρογγυλό τους σχήμα τα καθιστά ιδανικά για τα δημοφιλή ελληνικά πικνίκ, όπου τα κεφτεδάκια καταναλώνονται ως σνακ. Mπορούν επίσης να καταναλωθούν ως ορεκτικά ή ως κύριο πιάτο. Συνιστάται να περιχύνουμε τα κεφτεδάκια με λίγο βούτυρο και λίγο χυμό λεμονιού για επιπλέον γεύση.

Μύδια

midia

Τα μύδια είναι ένα δημοφιλές ελληνικό και κροατικό ορεκτικό που αποτελείται από φρέσκα μύδια που μαγειρεύονται στον ατμό σε κόκκινο κρασί μαζί με φρέσκα βότανα, σκόρδο και διάφορα λαχανικά του κήπου. Το πιάτο συνήθως περιχύνεται με μια μεσογειακή κόκκινη σάλτσα. Σερβίρεται στις περισσότερες ψαροταβέρνες στην Ελλάδα και στα περισσότερα παραθαλάσσια εστιατόρια στην Κροατία, συνοδευόμενη από πολύ ψωμί για να απορροφάται η γευστική σάλτσα. Στην Κροατία, το πιάτο είναι επίσης γνωστό ως dagnje na crveno.

Μπουγάτσα

mpougatsa

Η μπουγάτσα είναι μια παραδοσιακή, χωριάτικη ελληνική πίτα που αποτελείται από ένα φύλλο ζύμης με γέμιση από κιμά, τυρί ή κρέμα σιμιγδάλι. Το όνομα του πιάτου προέρχεται από την οθωμανική λέξη pogatsa, που δηλώνει μια πίτα γεμιστή με τυρί. Η μπουγάτσα έχει τις ρίζες της στη βυζαντινή περίοδο, όταν η Κωνσταντινούπολη ήταν ελληνική, και ξεκίνησε ως ζύμη που γεμιζόταν με πολλές γλυκές και αλμυρές γεμίσεις. Με την πάροδο του χρόνου, η μπουγάτσα εξελίχθηκε και ενσωμάτωσε ένα λεπτό, χειροποίητο φύλλο ζαχαροπλαστικής. Καθώς πολλοί Τούρκοι μετανάστες εγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Ελλάδα, η μπουγάτσα έγινε σπεσιαλιτέ των Σερρών και της Θεσσαλονίκης.

Χόρτα

Τα χόρτα είναι μια παραδοσιακή ελληνική σαλάτα που αποτελείται από χόρτα στον ατμό ή βραστά, τα οποία περιχύνονται με χυμό λεμονιού και ελαιόλαδο. Τα χόρτα συνήθως περιλαμβάνουν πικραλίδες  τσουκνίδες, άγριο σπανάκι, χόρτα μουστάρδας και ραδίκια. Η γεύση της σαλάτας μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο πικρή, ανάλογα με το φυτό. Η σαλάτα αυτή καταναλώνεται σε όλη την Ελλάδα και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής το καλοκαίρι, επειδή είναι δροσιστική και εύκολη στην παρασκευή της. Αν και συνήθως τρώγεται μόνη της, μπορεί επίσης να σερβιριστεί ως συνοδευτικό για ψάρι ή πιάτα με κρέας στη σχάρα.

Κουλουράκια

koulourakia

Τα κουλουράκια παραδοσιακά παρασκευάζονται κατά τη διάρκεια των εορτασμών του Πάσχα και καταναλώνονται μετά το Μεγάλο Σάββατο. Τα κουλουράκια έχουν ως βασικά υλικά τη βανίλια, το βούτυρο και τη ζάχαρη και είναι παραδοσιακά πλεκτά, αν και μπορούν να διαμορφωθούν σε πολλές άλλες μορφές.
Συνήθως, τα κουλουράκια σερβίρονται με καφέ ή τσάι ως επιδόρπιο ή σνακ. Μερικές φορές, πριν από το ψήσιμο, τα πασπαλίζουν χοντροκομμένα με σουσάμι, ενώ στη μέση τοποθετείται ένα γαρύφαλλο για να προσθέσουν περισσότερη γεύση. Ενδιαφέρον είναι ότι στο Μινωικό πολιτισμό έφτιαχναν τα κουλουράκια σε σχήμα φιδιού, καθώς πιστεύουν ότι αυτά τα ζώα έχουν θεραπευτικές δυνάμεις.

Μυζήθρα

Η μυζήθρα είναι ένα παραδοσιακό ελληνικό τυρί που παρασκευάζεται από τον ορό γάλακτος αγελαδινού, κατσικίσιου ή πρόβειου τυριού. Κυκλοφορεί σε τρεις κύριες ποικιλίες: φρέσκο, ξινό και παλαιωμένο (ροκφόρ). Το φρέσκο είναι μαλακό στην υφή και ανάλατο. Το άρωμά του είναι πικάντικο, ενώ η γεύση του είναι αρκετά ήπια. Η ξινή μυζήθρα παρασκευάζεται με πρόβειο ή κατσικίσιο γάλα, μαγιά και αλάτι, ενώ η παλαιωμένη ποικιλία είναι σκληρή στην υφή και πολύ αλμυρή. Οι δύο πρώτες ποικιλίες χρησιμοποιούνται συχνά σε ψητά γλυκά και επιδόρπια, ενώ η παλαιωμένη ποικιλία είναι καλύτερη όταν τρίβεται πάνω σε ζυμαρικά και σούπες.

Γεμιστά

gemista

Τα γεμιστά είναι ένα ελληνικό πιάτο που παραδοσιακά αποτελείται από λαχανικά όπως ντομάτες και πράσινες πιπεριές, τα οποία είναι γεμιστά με ρύζι στα εσωτερικά μέρη των λαχανικών. Τα γεμιστά λαχανικά ψήνονται στο φούρνο. Πρόκειται για ένα τυπικό καλοκαιρινό πιάτο. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι γεμιστών, με ή χωρίς κιμά στη γέμιση. Συνιστάται να προετοιμάζετε το πιάτο όταν τα λαχανικά βρίσκονται στο απόγειο της εποχής τους και να το σερβίρετε γαρνιρισμένο με μια κουταλιά ελληνικό στραγγιστό γιαούρτι και συνοδευόμενο από φέτα.

Παστίτσιο

pastitsio

Αν και οι Έλληνες δεν εφηύραν τα ζυμαρικά, κατανάλωναν παρόμοια τρόφιμα από την αρχαιότητα. Στην πραγματικότητα, ορισμένοι όροι που συνήθως συνδέουμε με το ιταλικό φαγητό, όπως τα λαζάνια και τα μακαρόνια, θεωρούνται από ορισμένους ελληνικής προέλευσης. Ωστόσο, αυτό το πιάτο πήρε το όνομά του από το ιταλικό pasticcio, μια μεγάλη οικογένεια πίτας με ζυμαρικά και ragú. Το παστίτσιο είναι για τους Έλληνες ό,τι είναι τα λαζάνια για τους Ιταλούς και ό,τι είναι τα mac and cheese για τους Αμερικανούς, έντονα αρωματικά, πλούσια και κολλώδη στρώματα σωληνοειδών ζυμαρικών σε μια πλούσια σάλτσα που αποτελείται από ντομάτες και κιμά αρνιού, που ολοκληρώνεται με σάλτσα μπεσαμέλ και, ιδανικά, πασπαλίζεται με τριμμένο κεφαλοτύρι ή κασέρι.

Ρεβανί

revani

Το ρεβάνι είναι ένα κλασικό ελληνικό και τουρκικό γλυκό που παρασκευάζεται από σιμιγδάλι, ζάχαρη και αλεύρι, με την προσθήκη αρωματικών ουσιών όπως βανίλια, ξύσμα λεμονιού ή ροδόνερο, ανάλογα με τις παραλλαγές της συνταγής. Το κέικ χαρακτηρίζεται από την υπερβολική γλυκύτητα, αποτέλεσμα της διαβροχής του κέικ σε σιρόπι ζάχαρης μετά το ψήσιμο. Συνήθως παρασκευάζεται για γιορτές και εορτασμούς, όταν διακοσμείται με αποξηραμένη καρύδα, αλεσμένα φιστίκια, αμύγδαλα, φρέσκα φρούτα ή σαντιγί. Παρόλο που το πιάτο συνδέεται κυρίως με την Ελλάδα και την Τουρκία, συναντάται σε πολλές άλλες κουζίνες της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων και της Αφρικής, ενώ η ονομασία του είναι διαφορετική σε κάθε περιοχή.

Ελιά Καλαμάτας

elies

Ονομάζονται είτε Καλαμάτας, από την πόλη και την περιοχή στη νοτιοδυτική πλευρά της Πελοποννήσου όπου παραδοσιακά καλλιεργούνται, είτε Καλαμών, από την ποικιλία του ελαιόδεντρου και αποτελούν ένα βιολογικό προϊόν εξαιρετικής ποιότητας που ξεχωρίζει για την αυθεντική γεύση και το έντονο άρωμά του. Δεν συγκομίζονται ποτέ πράσινες και συλλέγονται με το χέρι. Αυτές οι σφιχτόφλουδες, σαρκώδεις ελιές έχουν ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθος, αμυγδαλωτό σχήμα και σκούρο μελιτζανί χρώμα. Η εξαιρετικά πλούσια, φρουτώδης γεύση τους είναι αποτέλεσμα της προσθήκης κόκκινου κρασιού ή κόκκινου ξιδιού στην άλμη κατά τη διαδικασία ωρίμανσης.

Φραπές

Αν και η λέξη φραπέ εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, αυτή η ελληνική ποικιλία καφέ εφευρέθηκε το 1957. Παρασκευάζεται συνδυάζοντας στιγμιαίο καφέ με νερό και πάγο. Ο συνδυασμός παρασκευάζεται συνήθως σε ένα σέικερ ή σε ένα μίξερ χειρός, έτσι ώστε όταν το ποτό χύνεται σε ένα ποτήρι, να εμφανίζεται ένας αφρώδης αφρός στην κορυφή. Οι παραλλαγές μπορεί να περιλαμβάνουν γάλα ή γάλα εβαπορέ, που συχνά αναφέρεται ως "φραπόγαλο" και το ποτό μπορεί να γλυκαθεί ανάλογα με τη γεύση. Παραδοσιακά, αυτός ο καφές σερβίρεται σε ψηλό ποτήρι και διατίθενται σε τρεις βαθμούς γλυκύτητας (σκέτος,μέτριος,γλυκός).

Σπανακόπιτα

spanakopita

Η σπανακόπιτα είναι μια ελληνική πίτα που αποτελείται από ένα βουτυρένιο, αφράτο φύλλο με γέμιση από μαγειρεμένο σπανάκι, χυμό λεμονιού, φέτα και μερικές φορές άνηθο. Μπορεί να σερβιριστεί είτε ως μικρό σνακ, είτε ως ορεκτικό, είτε ως ελαφρύ κυρίως πιάτο. Λόγω της αγροτικής παράδοσης των τροφίμων που κρατούνται στο χέρι, οι πίτες εφευρέθηκαν αρχικά για τους εργάτες που τις κουβαλούσαν στις τσέπες τους και τις κατανάλωναν κατά τη διάρκεια της εργασίας τους. Παρόλο που η σπανακόπιτα έχει ταπεινές απαρχές, έχει ανέβει σε μεγαλύτερα γαστρονομικά ύψη, έτσι ώστε σήμερα μπορεί να τη βρει κανείς στα περισσότερα ελληνικά εστιατόρια, ταβέρνες και πολυτελή εστιατόρια. Είναι πιθανό ότι το πιάτο προήλθε πριν από 400 χρόνια, κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής της Ελλάδας.

Κασέρι

Αυτό το ημίσκληρο τυρί παράγεται παραδοσιακά από πρόβειο γάλα (μερικές φορές με την προσθήκη 20% κατσικίσιου γάλακτος). Παρασκευάζεται στη Μακεδονία, τη Θεσσαλία και τους νομούς Ξάνθης και Λέσβου. Το τυρί αυτό παράγεται στην Ελλάδα από τον 19ο αιώνα. Οι κανονισμοί απαιτούν το κασέρι να ωριμάζει τουλάχιστον τρεις μήνες, αν και συνήθως το αφήνουν να ωριμάσει για έξι έως δώδεκα μήνες. Οι νεότερες εκδοχές έχουν μια λεπτή γεύση που είναι αρκετά γλυκιά και πικάντικη, ενώ οι παλαιωμένες γίνονται αλμυρές και πικάντικες, έχοντας μια μικρή ομοιότητα με το τυρί παρμεζάνα.

Τζατζίκι

tzatziki

Το τζατζίκι είναι ένα ελληνικό παρασκεύασμα από γιαούρτι, αγγούρια, σκόρδο και πολλά βότανα και μπαχαρικά, όπως άνηθο, δυόσμο ή μαϊντανό. Συνήθως σερβίρεται ως σάλτσα που συνοδεύει πολλά πιάτα με κρέας, ως απλό ντιπ ή ως ορεκτικό. Το όνομά του προέρχεται από την τουρκική λέξη cacik, που δηλώνει ένα πολύ παρόμοιο ντιπ, αν και ορισμένοι υποψιάζονται ότι το τζατζίκι προέρχεται από το ινδικό ντιπ raita. Το τζατζίκι σερβίρεται πάντα κρύο και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές να σερβίρεται με πιάτα όπως ο γύρος και το σουβλάκι. Συχνά, σερβίρεται με πίτα ως μέρος του πρώτου πιάτου ενός μεγάλου γεύματος. Με την τεράστια δημοτικότητά του και το γεγονός ότι είναι ένα από τα καλύτερα καλοκαιρινά ντιπ, δεν είναι παράξενο που υπάρχουν πολλές τοπικές παραλλαγές του τζατζίκι, σε χώρες όπως το Ιράν, το Ιράκ, η Τουρκία, η Κύπρος, η Βουλγαρία και η Σερβία.

Ελληνική σαλάτα

greek salad

Η ελληνική σαλάτα, επίσης γνωστή ως χωριάτικη σαλάτα είναι το εθνικό πιάτο της Ελλάδας και αποτελείται από τεμαχισμένες ντομάτες, κόκκινα κρεμμύδια σε φέτες και χοντρές φέτες αγγουριού. Ανάλογα με την περιοχή, μπορεί επίσης να υπάρχουν ελιές, πράσινες πιπεριές, φέτα, ρίγανη, αλάτι, πιπέρι ή μια τυπική σάλτσα από ελαιόλαδο και λεμόνι ή ξύδι (προαιρετικά). Όταν η φέτα υπάρχει στη σαλάτα, συνήθως είναι απλώς κομμένη σε φέτες, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις την ανακατεύουν με ένα πιρούνι μέχρι να θρυμματιστεί ελαφρώς. Το όνομά του υποδηλώνει ότι ήταν ένα αγροτικό πιάτο, όταν οι αγρότες έπαιρναν κάποια βασικά συστατικά στο χωράφι και τα ανακάτευαν μαζί.

Μουσακάς

mousakas

Ο μουσακάς είναι ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά πιάτα. Αποτελείται από κιμά αρνιού και στρώσεις μελιτζάνας σε φέτες, καλυμμένη με ένα παχύ στρώμα σάλτσας μπεσαμέλ που γίνεται χρυσαφένια και τραγανή καθώς ψήνεται. Το αρνί μερικές φορές αντικαθίσταται με μοσχαρίσιο κρέας, ενώ οι μελιτζάνες μπορεί να αντικατασταθούν με κολοκυθάκια ή πατάτες. Είναι πιθανό ο μουσακάς να έχει μεσανατολικές ρίζες και να εισήχθη όταν οι Άραβες έφεραν τη μελιτζάνα στην Ελλάδα. Το ελληνικό του όνομα μουσακάς προέρχεται από το τουρκικό musakka, το οποίο προήλθε από την αραβική λέξη musaqqa'ah, που σημαίνει παγωμένο.

Σουβλάκι

souvlakia

Το σουβλάκι είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ελληνικά πιάτα, το οποίο αποτελείται από μικρούς κύβους χοιρινού, κοτόπουλου, αρνιού ή μοσχαριού που ψήνονται στη σούβλα. Πρόκειται για ένα δημοφιλές γρήγορο φαγητό που συνήθως σερβίρεται σε σουβλατζίδικα, μικρά εστιατόρια που συχνά σερβίρουν επίσης γύρο και άλλα παρόμοια πιάτα με κρέας στη σχάρα. Το σουβλάκι πρωτοεμφανίστηκε στην αρχαία Ελλάδα, όταν ονομαζόταν κανταούλι, αποτελούμενο από ένα συνδυασμό ψητού κρέατος, πίτας, τυριού και άνηθου. Το όνομα του πιάτου είναι υποκοριστικό της ελληνικής λέξης σουβλά, που σημαίνει σούβλα.

Γύρος

giros

Ο γύρος είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ελληνικά πιάτα του δρόμου, που αποτελείται από κρέας όπως χοιρινό και κοτόπουλο (στην Ελλάδα) ή αρνί και μοσχάρι (δημοφιλές σε άλλες χώρες) μαγειρεμένο σε κάθετη σούβλα. Το κρέας κόβεται σε λεπτές φέτες και στη συνέχεια τοποθετείται συνήθως σε πίτα μαζί με σάλτσες όπως το τζατζίκι και λαχανικά όπως ντομάτες, κρεμμύδια, μαρούλι και αγγούρια. Ο όρος γύρος προέρχεται από την ελληνική λέξη "γυρίζω" και αναφέρεται στη συνεχώς περιστρεφόμενη κάθετη σούβλα πάνω στην οποία ψήνεται το κρέας. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο γύρος προήλθε από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν οι στρατιώτες του σούβλιζαν το κρέας στα σπαθιά τους και το μαγείρευαν στη φωτιά.

Φέτα

feta

Η φέτα είναι το πιο διάσημο ελληνικό τυρί, που αποκαλείται χαϊδευτικά "η πριγκίπισσα των τυριών". Το τυρί παρασκευάζεται από πρόβειο γάλα ή μείγμα πρόβειου και κατσικίσιου γάλακτος (το τελευταίο δεν πρέπει να υπερβαίνει το 30%). Παράγεται στις περιοχές της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας, της Θράκης, της Ηπείρου, της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Η φέτα παράγεται παραδοσιακά με μη παστεριωμένο γάλα, αν και σήμερα επιτρέπεται και η χρήση παστεριωμένου γάλακτος. Το τυρί παρασκευάζεται σε μεγάλα τετράγωνα ή τριγωνικά καλούπια και συντηρείται σε ξύλινα βαρέλια ή τσίγκινα δοχεία γεμάτα με άλμη για να διατηρηθεί φρέσκο και να διατηρηθεί η οξύτητά του.

Οι νέες συνταγές μας